Wesele

Akt I scena 37 - poeta, panna mloda - 

  - poeta - 
  Panno mloda, mloda panno 
  mysle sobie....... 
  ze co zechcesz to sie stanie: 

  - panna mloda - 
  Jako, ja nie umiem nic; 
  niby na moje zawolanie? 

  - poeta - 
  Na prosbe i na rozkaz twoj: 
  zes ty dzisiaj panna mloda 
  jak jasmin jak jagoda..... 

  - panna mloda - 
  I o coz sie rozchodzi to 
  ze pan tylo sie spodziewa 

  - poeta - 
  Ty dzisiaj jestes szczesliwa, 
  panno mloda - zapros gosci 
  tych, ktorym gdzie zle wciornosci 
  dopiekaja - ktorym zle - 

  - panna mloda - 
  I po coz te z Piekla duchy? 

  - poeta - 
  Niechaj przyjda na podsluchy, 
  na Wesele, gdzie muzyka..... 

  gdzie muzyka..? 



  Akt I scena 22 - radczyni pan mlody 

  - pan mlody - 
  Jak sie zenic, to sie zenic! 
  to tak jak by w uniesieniu.... 

  - radczyni - 
  W rowne nogi wskoczyc w studnie 

  Nie utoniesz, nie utoniesz 

  Topi sie, kto bierze zone. 

  - pan mlody - 
  Niech sie stopi, niech sie spali 
  byle ladnie grajcy grali, 
  byle grali na wesele. 

  Jak sie ta muzyka miele, 
  jak na zarnach, hula, dzwonczy, 
  niech za huka, stuka, puka, 
  plasa, bije, przybasuje, 
  piska skrzypiec struna cienka, 
  tak podskocznie tak milenko; 
  niech sie miele jak mlyn wodny 
  w noc miesieczna, w czas pogodny 
  szumiejaca, niech sie snuje, 
  a niech w dzwiekach sie nie konczy 

  choc by usnac w tancowaniu 
  przy mieleniu, przy hukaniu, 
  w zapomnieniu, w zapomnieniu, 
  w kolysaniu, w zapomnieniu, 
  w kolysaniu, w zapomnieniu, kolysaniu 

  swiaty czarow - czar za swiatem!  - 
  jestem wtedy wszystkim bratem 

  i wszystko jest dla mnie swatem 
  w tym weselu, w tej radosci: 
  Bog mi gosci pozazdrosci.